Kierunki studiów związane z tą dyscypliną to interdyscyplinarny program, który łączy teorię i praktykę związaną z ochroną, zarządzaniem i interpretacją dziedzictwa kulturowego. To kierunek dla osób zainteresowanych zarówno historią i kulturą, jak i współczesnymi wyzwaniami związanymi z ochroną dziedzictwa w różnych kontekstach geograficznych i społecznych. Program studiów koncentruje się na analizie globalnych i lokalnych podejść do dziedzictwa oraz na porównywaniu polityk ochrony i zarządzania zabytkami w różnych częściach świata.
Studenci zdobywają wiedzę teoretyczną na temat koncepcji dziedzictwa – czym ono jest, jak się je definiuje, jakie ma znaczenie dla tożsamości narodowej, lokalnej i globalnej. Analizują dokumenty i konwencje międzynarodowe, takie jak Konwencja UNESCO dotycząca ochrony światowego dziedzictwa, a także poznają różnice w podejściu do konserwacji i rekonstrukcji zabytków w różnych krajach. Studia uczą również krytycznego spojrzenia na dziedzictwo w kontekście postkolonialnym – pojawiają się pytania o to, kto ma prawo do danego dziedzictwa, jak wygląda proces restytucji zrabowanych dóbr kultury oraz jak globalizacja wpływa na ochronę i komercjalizację dziedzictwa.
1. Typ i tryb studiów:
Studia na kierunku comparative heritage studies możemy podzielić na:
1. Typ:
2. Tryb:
2. Zdobywana wiedza i umiejętności
Uczestnicy zdobywają szeroki wachlarz umiejętności, które łączą wiedzę teoretyczną z praktycznymi kompetencjami niezbędnymi do pracy w sektorze dziedzictwa kulturowego.
Ważnym aspektem jest rozwój umiejętności analizy i interpretacji dziedzictwa kulturowego w różnych kontekstach historycznych, geograficznych i społecznych. Studenci uczą się, jak porównywać podejścia do ochrony i zarządzania dziedzictwem w różnych krajach oraz jak interpretować polityki kulturalne w odniesieniu do globalnych norm i lokalnych tradycji. Dzięki temu zyskują zdolność krytycznego myślenia i oceny strategii ochrony oraz wykorzystywania dziedzictwa w różnych systemach prawnych i administracyjnych.
Równie istotne jest opanowanie metod dokumentacji i konserwacji dziedzictwa. Studenci uczą się zarówno tradycyjnych metod ochrony zabytków, jak i nowoczesnych technologii, takich jak digitalizacja, modelowanie 3D, analiza GIS czy rzeczywistość wirtualna wykorzystywana do rekonstrukcji historycznych obiektów. Dzięki temu potrafią efektywnie pracować przy projektach związanych z dokumentowaniem i ochroną dziedzictwa, a także wykorzystywać nowoczesne narzędzia do jego popularyzacji.